SCHEMERTIJD | Elle Werners

Bijna tachtig jaar in een stoffige doos. Heftige belevenissen, genoteerd door mijn vader toen het gebeurde. Hier volgt een reactie die mij ontroerde: “Wat heb je er een mooi verhaal van gemaakt, en wat geweldig dat je een monumentje maakt voor jouw/jullie vader en moeder.
In oktober 2022 schreef ik een gedicht. Ik draag het op aan mijn vader, die honderdzeventien jaar geleden werd geboren en twee wereldoorlogen moest doorstaan.

DE SOUPLESSE VAN EEN BAKSTEEN

geestdriftig als de zomerzon
die gonzend neerzoemt
op het koude harde staal
niet klakkeloos maar

als een parachute
op een besneeuwd talud
ik won het van de duisternis
schoongepoetst en opgeplakt

plooide me naar de dagen
vannacht ontdekte ik
hoe zacht de hemel
fluisteren kan

ik heb geprobeerd of ik
het lied van het licht
kon veranderen
ik wierp een baksteen in het water

ELLE WERNERS