Bikkeltje | Ilse Ooms

Wat doe je als je pasgeboren baby ernstig gehandicapt blijkt te zijn? En de toekomstdromen over jouw gezin compleet in duigen vallen? Wat als je, volgens de artsen, blij mag zijn als je kind ouder dan twee wordt? Voor de meeste ouders zijn dit gelukkig geen vragen. Wel voor Ilse en haar man. Na Merles geboorte raken zij in een aangrijpende rollercoaster die niet tot stilstand lijkt te komen. Als het jonge gezin na 2 jaar meer rust vindt, gebeurt er iets afschuwelijks.
Bikkeltje gaat over onvoorwaardelijke liefde voor je kind. Ook als dat kind niet is, zoals je hoopte. Merles moeder geeft een indringend en intiem verslag.
Quotes:
Manu Keirse (klinisch psycholoog en rouwspecialist)
“Dit boek is een getuigenis van liefde, die inspirerend kan zijn voor families die moeten leven met een kind met beperkingen. Voor zorgverleners is het een uitnodiging om routines te doorbreken en anders beschikbaar te zijn voor gezinnen die leven moeten met de chronische ziekte van hun kind. Het is een boodschap voor de samenleving die nauwelijks weg weet met wat niet beheersbaar is.”

Bertho Nieboer (gynaecoloog)
“Ilse beschrijft in ‘bikkeltje’ op een erg persoonlijke maar tegelijkertijd herkenbare manier haar ervaring met de zorg. Vanaf het moment dat ze te horen krijgt dat er mogelijk iets mis is met hun kindje, laat het verhaal je niet meer los. Verder laat het ons maar weer eens zien dat goede communicatie van levensbelang is en dat het ‘onderbuikgevoel’ van zwangeren altijd serieus genomen moet worden.”

Roos Schlikker (schrijver en columnist)
“Verdrieten om verlies en tegelijkertijd een momentje maken, dat is wat Ilse Ooms prachtig gedaan heeft.”
Véronique Werz (oprichter Lotje & Co)
“Bikkeltje is heel herkenbaar voor ouders van zorgintensieve kinderen en een eyeopener voor professionals”

www.bikkeltje.nl

Ilse Ooms (1980) kreeg samen met haar man Patrick vier dochters, waaronder de ernstig beperkte Merle. Zij werkt als docent voor de opleiding Communicatie van de Hogeschool Rotterdam. Met dit boek wil zij mensen laten zien wat het is om een (ernstig) beperkt kind te hebben en hoopt zij de vaak complexe en intensieve zorg voor deze kinderen te kunnen veranderen.